Na skutek zaniedbania właścicieli stracił przednią łapę i gdyby nie szybka operacja kto wie czy nie starciłby życia. Msiek doskonale radził sobie ze swoim kalectwem. Lubił wszytskich i każdego z osobna. Jedyną rzeczą której Misiek nie lubił, było wyjście poza teren naszego podwórka. Może bał się, że straci jedyne miejsce, w którym czuł się bezpiecznie.

MISIEK zwany dla odróżnienia od innych Miśków, których już mieliśmy kilku, Miśkiem bez nogi, to psiak, który przeżył piekło.

Mieszkał u ludzi, którzy nigdy nie powinni mieć zwierząt. Dokarmiany był przez okolicznych mieszkańców, poniewierał się po okolicy. To jednak nie było najgorsze, co miało go spotkać. Pewnego dnia okazało się, że ma urwaną przednią łapę! Jak to się stało, pewnie nigdy się nie dowiemy. Może potrącił go samochód, może ktoś próbował go skrzywdzić. Faktem natomiast jest, że któregoś dnia pojawił się na wsi z urwaną łapą: przednia łapa była urwana ponad łokciem i z taką otwarta raną, na trzech łapach biegał podobno dwa tygodnie. Dopiero wtedy ktoś zdecydował się nas zawiadomić.

Natychmiast pojechaliśmy na miejsce, jednak “właściciele”, bojąc się prawdopodobnie konsekwencji, twierdzili, że nie wiedzą, gdzie pies jest.

Przeszukaliśmy okolicę, jednak psa nigdzie nie było. Zostawiłam, wiec numer telefonu prosząc o kontakt, kiedy pies się pojawi. Zapewniłam też właściciela, że nie poniesie żadnych konsekwencji, że zależy nam jedynie na tym, żeby pomóc psu. Jak odjechałyśmy, koleżanka wyśmiała mnie twierdząc, że proszę o kontakt telefoniczny ludzi, którzy od dawna nie mają w domu prądu, nie mówiąc już o telefonie. Jakież było nasze zdziwienie, gdy następnego dnia zadzwonił telefon i okazało się, że to właśnie w sprawie Miśka.

Dzwonił jego właściciel twierdząc, że pies przyszedł i jest w stodole. Pognaliśmy na miejsce. Okazało się, że pies faktycznie 
jest, ale smród jaki wokół roztaczał był nie do wytrzymania. Podejrzewaliśmy, że jak byliśmy tam pierwszy raz, to pies leżał dokładnie w tym samym miejscu, tylko właściciele nie chcieli go nam pokazać.

Okazało się, że to, co zostało z tej nogi gniło i śmierdziało właśnie tak potwornie. Stan psa był tak ciężki, że lekarze mieli wątpliwości, czy przeżyje. Jednak Misiek, to twardy zawodnik. Nie dość, że świetnie zniósł zabieg, to jeszcze następnego dnia po amputacji podniósł się 
i na trzech łapach podążał za nami krok w krok.

Pan doktor Jachman, który operował Miśka zażartował nawet, że jak patrzy na Miśka, to przestaje wierzyć w istnienie bakterii. Tak pięknie i szybko zagoiła się ta straszna, ropiejąca rana.

Misiek mieszkał z nami 9 lat. I świetnie sobie radził: biegał, wskakiwał na tych trzech łapach na stół, otwierał sobie drzwi, próbował też wytarmosić psa, który mu się nie spodobał. Wydawało się, że nie odczuwa swojego kalectwa. Jedyne, czego nie lubił, to spacerów poza nasze podwórko. Może bał się, że straci dom, w którym czuł się bezpiecznie?

Kiedyś chcieliśmy zabrać, go na imprezę związaną ze zwierzakami ale widać było, że źle się czuje w takich sytuacjach. Dlatego nie zabieraliśmy go już ze sobą. Dlatego nie szukaliśmy dla niego domu.

Tego pieska nie ma już z nami od lat. Kiedy latem 2019 zmienialiśmy stronę na nową wiele osób pytało nas: po co Wam te stare zdjęcia? Przecież te psy od lat nie żyją, po co zamieszczać je na stronie?Dla nas sprawa jest oczywista. Chociaż codziennie zajmujemy się nowymi zwierzętami, pamiętamy też o tych, które już odeszły. Które były z nami, dały nam swoje zaufanie i radość. Którym my daliśmy dom. Niektóre były z nami wiele lat i u nas zmarły. Były członkami naszej rodziny. Dlatego postanowiliśmy zachować ich wpisy, zdjęcia z z czasów, kiedy szukaliśmy im domów. Bo one nigdy nie znikną z naszego serca. Dlaczego mają zniknąć z internetu wraz z przeniesieniem strony?

Kategorie: Pożegnania